"Trzy dni"

Szczegóły: Odsłony: 2086

Wielki Czwartek

W godzinach porannych w dniu tym odprawiana jest uroczysta Msza Krzyżma Świętego, odprawiana w katedrze przez biskupa danej diecezji i koncelebrowana przez księży tej diecezji. Podczas tej uroczystości dokonywane jest m.in. poświęcenie olejów używanych do namaszczenia chorych, które zabierane są następnie do poszczególnych parafii.

Wieczorem w Wielki Czwartek odprawiana jest uroczysta Msza Wieczerzy Pańskiej, która rozpoczyna Triduum Pachalne. Sprawowana jest na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy, podczas której Jezus Chrystus ustanowił w obecności swoich apostołów sakrament Eucharystii oraz sakrament kapłaństwa. W trakcie mszy śpiewany jest hymn „Chwała na wysokości“, któremu towarzyszy bicie wszystkich dzwonów i gongów w kościele. Po jego zakończeniu, aż do mszy Wigilii Paschalnej odprawianej w Wielką Sobotę wieczorem, zamiast stalowych gongów i dzwonów stosowane są drewniane kołatki. Na zakończenie mszy Najświętszy Sakrament przenoszony jest do kaplicy symbolizującej więzienie, do którego wtrącony został Chrystus po Ostatniej Wieczerzy.

Wielki Piątek

Wielki Piątek jest drugim dniem Triduum Paschalnego charakteryzującym się zadumą nad męką i śmiercią Chrystusa, skupieniem, powagą, wzmożoną pobożnością i gorliwością praktyk religijnych. Jest to jeden z dwóch dni w roku (drugim jest Popielec), w których obowiązuje post ścisły polegający na powstrzymaniu się od spożywania mięsa i pokarmów mięsnych oraz ograniczeniu liczby posiłków. W Wielki Piątek w kościołach katolickich odprawiane są nabożeństwa Drogi Krzyżowej, często przed Liturgią Męki Pańskiej. W rzymskim Koloseum droga krzyżowa odprawiana jest pod przewodnictwem papieża, który tradycyjnie podczas niej niesie drewniany krzyż.

Liturgia Męki Pańskiej

Wielki Piątek jest dla katolików jedynym dniem w roku, w którym nie sprawuje się Eucharystii. W tym dniu sprawowana jest Liturgia Męki Pańskiej, która umożliwia wiernym przyjęcie Komunii Świętej. Wielkopiątkowa liturgia jako pamiątka zwycięstwa odniesionego przez umęczonego i ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa, charakteryzuje się zwyczajem używania szat liturgicznych w kolorze czerwonym symbolizujących miłość zwyciężającą na krzyżu, brakiem instrumentów muzycznych i dzwonków (w ich miejsce stosowane są drewniane kołatki), jak również nie ma pieśni na wejście.

Na początku liturgii w chwili ciszy i skupienia celebrans leży krzyżem przed ołtarzem, a wokół niego zgromadzeni wierni klęczą. Po modlitwie wstępnej następuje Liturgia Słowa Bożego, w której skład wchodzą dwa czytania, psalm oraz opis Męki Pańskiej z Ewangelii św. Jana. Centralnym wydarzeniem liturgii wielkopiątkowej jest Adoracja Krzyża, podczas której kapłani, służba liturgiczna oraz wierni składają pocałunek na figurze Jezusa zawieszonej na krzyżu. Po niej następuje Komunia Święta, a po jej zakończeniu Jezus pod postacią eucharystyczną zostaje przeniesiony do specjalnie przygotowanej kaplicy adoracji — symbolizującej Grób Pański. W wielu kościołach rozpoczyna się wówczas całonocna adoracja przy Grobie Pańskim, podczas której śpiewane są Gorzkie Żale i trwa czuwanie.

Wielka Sobota

Wielka sobota, to ostatni dzień Wielkiego Tygodnia, a zarazem trzeci i ostatni dzień Triduum Paschalnego, tuż przed Niedzielą Wielkanocną. W Kościele Katolickim dzień ten jest dniem wyciszenia i oczekiwania na przyjście Chrystusa. Przez cały dzień trwa adoracja Najświętszego Sakramentu w przygotowanej specjalnie na tę okazję kaplicy symbolizującej grób Chrystusa. Tradycyjnie przy Grobie Pańskim czuwają ministranci, harcerze a niekiedy również strażacy.

W Wielką Sobotę w Kościele Katolickim, podobnie jak w Wielki Piątek, nie są odprawiane msze św. Co prawda, po zapadnięciu zmroku odprawiana jest msza Wigilii Paschalnej, ale należy już ona do obchodów Niedzieli Wielkanocnej.

Sama Wigilia Paschalna należy już do Niedzieli Zmartwychwstania. Zgodnie z dokumentami Kościoła:

"Wszystkie obrzędy Wigilii Paschalnej odbywają się w nocy - nie wolno ich rozpocząć zanim nie zapadnie noc a należy je zakończyć przed świtem niedzieli".

W niektórych parafiach tak nie jest - we wszystkie dni Triduum liturgia jest sprawowana o tej samej godzinie.

Wigilia Paschalna jest centralnym, najważniejszym momentem celebracji Zmartwychwstania i należy już do Niedzieli Zmartwychwstania.

Liturgia Paschalna jest niezwykle bogata w symbole. Wynikają one ze znaczenia tego dnia i te znaczenia wyrażają. Poszczególne z nich zwracają uwagę na coraz to inne aspekty ale wszystkie odnoszą się do jednego - nowego życia w Chrystusie. Życie to jest darem Boga w Jezusie Chrystusie który nas przeprowadza ze śmierci do życia z ciemności do światła - widzimy to wyraźnie w liturgii światła. Również słowo Boże pozostaje w służbie życia. Jego mocą Bóg stwarza świat dzięki niemu ratuje naród wybrany, umacnia, karmi i zapoczątkowuje zbawienie. Również woda w oczywisty sposób łączy się z życiem. Także jako woda chrztu św. który jest naszym osobistym zawarciem przymierza z Bogiem - moc sakramentu chrztu wykupuje nas od śmierci wiecznej.

Ale jest to dopiero potencjalna możliwość.Możemy ją rozwijać dzięki działaniu Ducha Świętego którego woda jest jednym z symboli. A cała liturgia zmierza ku Eucharystii - pokarmowi bez którego Nowe Życie jest niemożliwe.

W Polsce liturgia Wigilii Paschalnej kończy się uroczystym ogłoszeniem zmartwychwstania Chrystusa i wezwaniem całego stworzenia do udziału w tryumfie Zmartwychwstałego przez procesją rezurekcyjną. Może się ona odbyć zaraz po Wigilii Paschalnej lub w niedzielę rano.

Obrzęd święcenia pokarmów

Tradycyjnie w Wielką Sobotę dokonywany jest obrzęd poświęcenia pokarmów spożywanych następnie podczas śniadania w Niedzielę Wielkanocną. Pokarmy przynoszone są najczęściej w wiklinowych koszykach nierzadko przyozdobionych wstążkami, kwiatami i białymi, koronkowymi serwetkami. Wśród święconki nie może zabraknąć chleba — na pamiątkę cudownego rozmnożenia chleba dokonanego przez Chrystusa na pustyni w celu nakarmienia słuchających go tłumów, jaj (najczęściej kurzych) — symbolizujących nowe życie, mięsa — na pamiątkę baranka paschalnego spożywanego przez Chrystusa podczas uczty w wieczerniku w Wielki Czwartek.